Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ

Όλα ξεκίνησαν πέρυσι τον φλεβαρη όταν ένας πολύ κάλος φίλος ο Γιώργος ήρθε στο μαγαζί μου και μου λέει, μου χάρισαν μια κυψέλη με μέλισσες.
η δική μου απάντηση φυσικά σαν μεγάλο πειραχτήρι που είμαι ήταν
καλά να πάθεις να σε φαν η σφίγγες (έτσι τις έλεγα τότε) να ησυχάσουμε από σένα.
Από εκείνη την μέρα όπου και να βρισκόμασταν η μόνη του κουβέντα ήταν για το μελίσσι του το μελίσσι έτσι το μελίσσι αλλιώς μας τα είχε κάνει τύμπανο ο τύπος και σαν να μην έφτανε αυτός ένα βραδύ λέει και ο Σάκης(άλλος φίλος κυνηγός) ότι στην αποθήκη του μέσα έχει και αυτός ένα μελίσσι.
Ώσπου μια μέρα τρίτωσε το κακό κι έρχεται ο θειος μου και μου λέει να πάρω το αγροτικό του πατερά μου και να πάμε στο διπλανό χωριό να αγοράσουμε ένα μελίσσι
(ρε βαλτοί είστε όλοι λέω από μέσα μου)
Θειο εγώ χατίρι δεν σου χαλώ αλλά εσύ θα το φορτώσεις στην καρότσα εσύ θα το ξεφορτώσεις εγώ από μέσα δεν βγαίνω του λέω με το φόβο να μην με τσιμπήσουν.
Όταν πήγαμε εκεί ήταν απόγευμα τους βλέπω να γυρνούν μέσα στο μελισσοκομείο και να ανοίγουν κάσες μονό με καπνιστήρι ούτε μάσκα δεν φορούσαν(ο θειος μου είχε λίγη εμπειρία στα μελίσσια από τον πατερά του παλιά και καθώς γύρισε μόνιμα από γερμάνια έκανε ένα κτήμα με διάφορα ζώα και πουλερικά για να περνά την ώρα του σαν συνταξιούχος που ήταν)εγώ από την άλλη τους έβλεπα μέσα από το αμάξι και ένιωσα ένα είδος ντροπής και δειλίας που δεν έβγαινα έξω ώσπου τελικά πείρα την απόφαση να πάω κοντά τους .
Αυτό ήταν με το που είδα να σηκώνουν τελάρο με μέλισσες επάνω με έπιασε ρίγος.
Καθώς φόρτωσαν το μελίσσι στην καρότσα γύρνα και λέω στον άλλον που είχε τα μελίσσια να βάλει και ένα δεύτερο μελίσσι επάνω αμέσως ο θειος μου αντέδρασε και λέει ότι δεν θέλει άλλο το ένα του φτάνει, όχι ρε θειο για μένα είναι το δεύτερο του λέω εκεί ήταν που γέλασε με την ψυχή του ο άνθρωπος.
Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία μου και έτσι ξεκίνησε ένας μεγάλος έρωτας με τα μελίσσια.
Αυτή την στιγμή έχω 35 κυψέλες και σκεφτούμε να της αυξήσω λίγες λίγες κάθε χρόνο.